Türküler yakýyorum yokluðuma binlerce inat dolusu kahýrla Hoyrat zamanlarda anlýk kývýlcýmlarla çarpýyorlar yüreðime bir tokat gibi bozlak bozlak... Ne ýsýnýyor nede acýyorum! Geçip gidiyorlar önümden dumansýz yalan yangýnlar... Yine de üstüme üstüme geliyor sahte gerçekler.. Üþüyorum, donuyorum. Bu mu olacaktý! benim sonum....! Bir türkü yakýyorum bir türkü, bir türkü daha.......... Yaktýkça sönüyor tükeniyorum. Biliyorum, farkýndayým herþey ama herþey yalan Ve hiç bir yangýnda avutacak gibi deðil bu kahpelikte. Oysa! Yarsýz yaralarda öldürmeyecek arsýz sevdalar gibi nasýl olsa....... Ve ben yine baþa döneceðim. Yokluðum baþa, türküler baþa Elimde son kibrit son þans. Sönmeden! Yak YAKABÝLÝRSEN....!
Sosyal Medyada Paylaşın:
zerre-fy Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.