ÖLÜYÜ DİRİLTEBİLİR MİYİM BEN

Kurulurken yýkýlan inþaatým ben,
Kayanýn üstündeki bir aðacým ben.
Düðünde çalan hüzzam þarký ben,
Tomurcuk sen, umut sen, hýrs sen.

Buzlu diyarlarýn yolcusuyum ben,
Susuz okyanuslarýn bekçisiyim ben.
Çürüyen ormanlarýn hizmetlisi ben,
Ýzleyen, bilen sen, ürken sen, susan sen.

Nehri tersine döndürebilir miyim ben?
Ölüyü diriltebilir miyim ben?
Depremleri önleyebilir miyim?
Çölü yaþamayý, depremi, yangýný bilir misin sen?

Konuþmak çare iken susan sen,
Olmadýðý gibi görünürken, istediði gibi olamayan sen.
Saðlam görünen ama þen olmayan yapý sen,
Kaçýran, bekleyen, üzülen, seven ve uman ben.

Geri düþenin kýçýna, ileri gidenin burnuna demez miyiz?
Ýlla sürüyle mi gezmeliyiz?
Ne olacak böyle halimiz?
Niye kendimize bunca zalimiz?

Anla; ölüyü diriltemem ben.
Depremi durduramam ben.
Bitti biten, öldü ölen; kalan sen.
Perde biraz aralansa yanmazdým ben.

Engin TATLITÜRK

Sosyal Medyada Paylaşın: