El-Mümin
Kulun tasdik ettiði, þeye kalbi inancý,
Ahdinde sebatýdýr, tüm zanlara yabancý.
Þüphelerden kurtuluþ, müjdesi var þefkatle,
Muhammedi izlere, basýp gitmek dikkatle.
Gönüllere inþirah, ferahlýðý bahþeden,
Beraat mühürünü, vijdanlara nakþeden.
Dostlarýný azaptan, kullarýný zulümden,
Koruyup gözetendir, evvel, sonra ölümden.
Emin, emniyet veren, korkularý kaldýran,
Kalbe itminan verip, tereddüdü aldýran.
Müminden zulmet kalkar, kâfirlerin aksine,
Gözün gönlün nurudur, hakikate, hak dine.
Kulun doðru bilmesi, elif gibi dimdiktir,
Hakkýn kendi nefsine, dair olan tasdiktir,
Bu ismin saltanatý, hükümlerin mahalli,
Murakabeyle keþfin, Vahi ehlinin hali.
Bu makam meþakkatli, kolay deðil zor gelir,
Konuþturan Allah’týr, söyletene ne denir?
Korkular ve emniyet, ikisi de ondandýr,
Eman’a ermiþ olma, canan lütfü, candandýr.
Resulullah” Mümin, müminin aynasýdýr”
Derken can gözlerinin, birliðe kaymasýdýr.
Emanetin ehline, verildiði yer bura,
Nispet varlýðýn tümü, karýþýp gider nura.
Mümin mutlak varlýktýr, bir baþkasý olamaz,
Allah; Allahlýk vermez, hiç kimsede alamaz.
16.09.2011…Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.