gidiyorsan þimdi git göz bebeklerime yerleþmiþ sevinçleri kör et senli zaman eskilerini tozlu tavan arasýna kaldýr yorgun düþmüþ gülüþlerimin kýyametini koparda git...
git...
git ama ne olur bana en güzel yerinde uyanmaya kýymadýðým rüyalarýmý namahremdir sana senin gökyüzünün yedi renginde sakladýðým gün yüzü görmemiþ yakasý açýlmamýþ senli düþlerimi geri ver...
ben onlarla ölürüm...
sen ertesi þafak vakti gün doðarken infazý gül yapraðýna tutunmuþ çið tanesi kadar münzeviyim...
þimdi soyun beni soyun ve git karalarýný soyunan bulutlar gibi çýplak kal yaðmurlarýndan utanmadan...
saçlarý sen gözleri kara hüzün yamasý ýssýz izbelerinde rüzgarlarýn ýslýk kovaladýðý bir eylül býrak ve git...
her þey suskun artýk suskunluðun yazýlarý silinmiþ lahit ölüm çýkmazýnda...
ay kör yýldýzlar pas tutmuþ yakamozlar sürgün edilmiþ gidiyorsan þimdi git ölü cümlelere saðýr bir nokta koy ve git...
Hasan ODABAÞI Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasan ODABAŞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.