BENİ YORAN KALBİM UYU

Biliyorum, kalemi elime alýnca kendimi tanýyamýyorum.
Dilimden düþer dizeler, kaðýdý koparýrcasýna,
Beni yoran kalbim biraz uyu.
Kurþun gibi canýmý acýtýyorsun,
Elimde deðil avunuyorum bazen,
yar ellerini görürcesine,
Beni yoran kalbim biraz uyu.

Sende benim gibi kanma aldatmacalara,
tanýyamadým ben kendimi aklýmý yitirircesine,
Beni yoran kalbim biraz uyu.
Takvimler hep ayný ama zaman bir tuhaflaþtý,
dev akan çaðlayanlar gibi durmuyor asileþti,
Beni yoran kalbim biraz uyu.
Daha fazla harap etmiyorum,
bana ait olmayan kendimi,
daha fazla dinleyemem seni,
Beni yoran kalbim biraz uyu.

Kolyen bile ses çýkarýyor etrafýmda cama atýlan taþ misali,
Uyuyamadým,yürüdüm koþar adýmlarla hayalinle içimde,
ayaklarým þiþercesine,
Bazen kendime keþke seni görmeseydim,
Keþke sevmeseydim seni,
Ah! ne yapsam anlatamadým sana gerçekleri,
gözün kör olsun yalancý,
yine acý çektiriyorsun bana gece gece,
Beni yoran kalbim biraz uyu.

Ne kadar yalnýzlýkta boðacaksýn beni,
Sonsuza kadar üzme,yakma kendini,
Bir kýsýr döngü gibi hatýrlatma bana
Yolver gitsin dön kendine aðlama,
bir annenin gözyaþlarý gibi,bir nehrin gözyaþlarý gibi…
Daha ne kadar sürdüreceksin bunlarý tekerleme yaparcasýna,
Ay doðmaz oldu,hayret ediyor bize daðlar kumar oynarcasýna,
Hadi!Beni yoran kalbim biraz uyu.
öyle bir uyu ki ebediyete kadar...

Sosyal Medyada Paylaşın: