insan çocuk yanýný kurban vermedikçe sunaklarda olmuyor demek sabah...
acý bir uðultu tek tek yokluyor her akþam kapýlarý her akþam kapýlarda kýrmýzý boya hep tetikte göz aportta ayak ötesi yok...
boðuyor insan kendi öz elleriyle kendi boynunu.
çok yönlü bir kargaþanýn tam orta yerinde _deðil panayýr yeri deðil çocukluðumdan biliyorum_ böyle darmadaðýn bir sürü el bir sürü ayak yönsüz bir sürü yontulmamýþ yüz gözlerine baktýkça ürperir varsýllýðým.
ey allah aðaca yaprak giydiren canýma ten nasýl eriniyorum bazen nefes alýrken bi bilsen...
sonra birden açýveriyor gecenin orta yerinde bir karanfil bir rüzgar bir içteniçe yaþamak ki sorma ciðer yetmez... ýslýk çalar ýslýk çalar güne karþý...
sanýrým ki surlarýnda oturmuþum urumeli hisarýnýn bir yanýmda orhan veli gelincik cigara gibi dudaðýndan sarkan türkü...
bölüþmüþüz payýmýza düþen sesleri.
bir of çeksek daðýlacakmýþ bulutlar... Sosyal Medyada Paylaşın:
kibritçikızınkibriti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.