Bilmezsin

Sanki müzminleþmiþ, bir sancý gibi
Kalbime saplanmýþ, çýkmak bilmezsin
Zulüm ateþinde, yakmaktan beni
Usanmak bilmezsin, býkmak bilmezsin

Kaybolup gitmiþim, hüzzam þarkýnda
Mýhlanýp kalmýþým, sevda parkýnda
Olmamýþsýn yýllar yýlý farkýnda
Bir ümit ýþýðý, yakmak bilmezsin

Ey kahýr çiçeðim, ey hazan gülüm
Düþmüþüm pençene, dillerde zülüm
Tebessümün hayat, sitemin ölüm
Bir kez hayat dolu, bakmak bilmezsin

Bu sevda kaydýrdý, nice kýzaktan
Bakýþlarýn mayýn, olur tuzaktan
Gürlersin hep, yaðmur olur uzaktan
Bir türlü vadime, akmak bilmezsin.

Niye saðýrsýn can, bunca ahtýma
Oysa kök salmýþtýn, gönül tahtýma
Kahrettirirsin hep, kara bahtýma
Bir tür duvarlarý, yýkmak bilmezsin

Ey Bülbül bahtýna, tufan mý düþtü
Bu ne biçim sevda bu nasýl düþtü
Ümit güllerime, baykuþ üþüþtü
Geceme bir þimþek, çakmak bilmezsin…


Sosyal Medyada Paylaşın: