Göðsümün üzerine, davetsizce kuruldun, Beni de anam gibi, gelip sarma ne olur. Geçme kapým önünden, seni bekleyen mi var? Bir daha bahçemizden gül koparma ne olur.
Eser göç fýrtýnasý her insanýn baþýnda, En son kýrdýðýn fidan tam otuz üç yaþýnda, Gönlüm hâlâ yas tutar, karlý daðlar baþýnda, Þu harabhânemizden dal koparma ne olur.
Gece gündüz demeden haber verip durursun, Hayatýn sillesini hep bana mý vurursun? Ancak zaman durursa sen bizi unutursun, Þu ömür yumaðýmdan yýl aparma ne olur. Bir daha bahçemizden gül koparma ne olur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzafferkondel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.