Ne kadar da uzak kaldýk sevgili! Ben özlüyorum, sen özlüyorsun.. Bir türlü dolaþamadýðýmýz sokaklar, Ayak basmadýðýmýz kaldýrýmlar bizi özlüyor.. Söylenmemiþ kelamlar Duyulmamýþ, anlatmadýðýmýz masallar Özleyecekler hep, uyku nöbetlerinde ya da aþk cinnetlerinde..
Islanmadýðýmýz yagmurlar, hüzün daðýtýyor Adýný koyamadýmýz duygularýn ýþýðýnda.. Onlar da özleyecek bir körün mutluluk anlarýnda..
Ben özlüyorum, sen özlüyorsun Zamanda özlüyor bizi..
Sehrin en tepesinde biz/siz bir manzara Yan yana oturulmamýþ, kaçýrýlmýþ otobüsler.. Ýki kahve arasý edilmemiþ sohbetler Onlarda özleyecekler..
Ben özlüyorum sen özlüyorsun Ben daha çok özlüyorum.. Dahasý seni özlediðim kadar hasret Özlemediðim kadar mühebbetim sana..
|Özgür özdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özgür ÖZDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.