Gözgöze gelince ilk kez Bir özlem ateþi saracak Bedenlerimizi, Güneþi tutabileceðiz çýplak ellerimizle. Ellerimiz yanacak, Biz yanacaðýz. Biz zaten yangýnlarda deðil miyiz ki?
(II. Perde)
Ruha düþünce ilk Cemre, Tende arzulayacak tabii ki. Ve Ay misali, Manasýný aþkýn; Yansýtacaðýz gözlerimizde. Yanýp kavrulacak bedenlerimiz Yollarýnda sevdanýn. An gelecek, Eriyeceðiz, biteceðiz Azar azar. Yýllarý yollarý koþar adým, Birer birer tüketeceðiz.
(III. Perde)
Bu koþunun ardýndan Bizde mum misali tükeneceðiz Velhasýl, Bir sabahýn akþamýnda Veyahut Eriklerin çiçek açma mevsiminde diyelim Ereceðiz nihayetine aþkýn.
(IV. ve Son Perde)
Sonra mý? Sonrasý vahim iþte Ey Sevgili..
Ardýndan yýllarca birikmiþ Nefretlerimizi birbirimize kusacaðýz Ýhanetleri ortaya dökeceðiz. Bir zýrh misali Birbirimize birbirimizin Hatalarýný kuþanacaðýz...
(Perde Kalmadý artýk. Yýrtýldý tüm perdeler)
Vuracaðýz öldürürcesine, vurulacaðýz. Sonunda bir gazetenin üçüncü sayfasýnda Ýki sütuna manþet Bir haber olarak kalacaðýz...
Heidenheim, 11. Þubat 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Madk65 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.