ZÜMRÜD'Ü ANKA GÖZLERDE
Ýkibin yýlý kýþýnda
Ocak baþýnda.
Ýstanbul’da
O þaheser karþýmda;
Þimdiye kadar gördügüm
En güzel þey kuþkusuz kendi ömrümde.
Zümrütten kesilmiþ gözler
Ýçtikçe susatan bir kuars
Yeþil bir dere gibi duragan
O yaradýlýþta ilk kez ben
Kendi zýttýma hayran!
Gözlerindeki keskin bir bakýþýyla coþardým
Yeni yetme cahil ve toy taylar gibi
Koþardým;
Nerde baþlar nerde biterdi
Okyanuslar, gökyüzü;
Bir sýçramada yýldýzlara dokunurdu ellerim.
Ne kadar çok arzu ederdim
Zümrüt yeþili gözlerde kaybolmayý,
Ýnan sensiz istemezdim
Elimin kenarýyla iterdim dünyayý
Merdiven olurdum raks etmek için gözlerinde
Bir an.
Gamzenle gelirdi bahar
Gülüþün;
Yüzlerce bülbül sesi desem,
Biliyorum az
Huzurun en dolaysýz tabiri
Refahtýr gülüþün;
Mucizeler yaratmak için
muktedir gülüþün;
Mehtinin sýrlarý orda gizlidir.
Zaman üretilemeyen suydu;
Öyle humarsýz ve hoyrat akýp giden
Sen yokken zaman,
Hançer gibi sýrtýmda saplý.
Þairenin: dedigi gibi
Kýlýçtýr kýldan ince geçer boynumdan
Zümrüdü anka kuþu gibi yeniden doðsam gözlerinden buram buram
GöZyAþI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.