Hüzün boyu yürüyoruz
her yer aþka doðru
vakti ayrýlýk da yalnýzlýk
eylülden geçiyor
yaprak yaprak sarýdan
aðýr aðýr yaðýyorken ekim
rüzgarýna düþüyor
gelip geçiyor sevdalardan
zamaný kah mavi
kah zifiri karanlýklardan ...
her yüz hüzündeyiz
her yer güzün de
çekip çekip gidesiyiz
yine yeni deminde hallerin
efkar efkar gideniyiz
usanýrken ömür utanýrken
dün dün sýrtlanýp yalnýzlýðý
gülleri de kanattýp günleri de
býçak yarasý yüreðimize doðru
yüklenip gidiyoruz
ayazýný beyazýný sevdanýn
yalansýz ve arda kalansýz ....
hünün yüzü böyle resmine çizilen
____ hüzün yüzün gözün
hüzün hüzün yollara düþüren
bulutlanýp baktýkça böyle
umutlanýp yaþadýkça
etrafýmýz ne çok dert oysa
hüzün üstü gidiyoruz
gün deðmemiþ efkar ne çok
dumanýnda gecesiyiz
gece ne çok oysa
,,,
zülüf döküldükçe yüzüne
içe içe doðru gidiyoruz
yaðmur tutan gözleriyle
sevda terkisinde izleriyle
tarifsiz hüzünle gidiyoruz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.