Bazen asiyim ruhuma bedenime Kaptýrýrým gönlümü dünyanýn dað daðlarýna Sensiz kalýr bu söz dinlemez nefsim Kendimedir hep yaptýðým eziyetim Kýrýk dökük bir dua meziyetim.
Bilmem ki niye bu bendeki bensizlik Yokluðunda yok olurken bu beden Bu kadar kör oluþ bilmem ki neden? Ölüm düþer gölgeme korkarým da Yinede atamam þa þalarý yollarým dan
Ýçimde SEN/sizlik gölgelenirken Ruhum cebelleþir söz dinlemez nefsimle Çýðlýklar kalbimde ayyuka çýkar Bu nefis ruhumu da bedenimi de yakar kendi ayaðým kendime çelme takar.
H.K.B
Sosyal Medyada Paylaşın:
HacerKulac Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.