Bundan gayrý yanma gönül, çoktur sevdanýn kahrý, Kar olsan da donma gönül, su olsan bilme bahrý. Suru kavi sanma gönül, yýkýlýr iman þehri, Ýlk hücumda göçer gider, göçün hurçta birleþir.
Tedbiri býrakma elden, tevekkül sona kalsýn, Eksik olmazmýþ gönülden, varsýn gam cana kalsýn. Ýman denen nurlu ilden býrak bir bina kalsýn, Kaç sancaktar geçer gider, sancak burçta birleþir.
Sanma CÜCEnin dostu var, haricinde kalemin, Ne heykeli,ne büstü var, ne de boþtur elemin, Hem altý var hem üstü var, dünya,fýrýldak zemin; Ölüm bir mey,herkes içer, hesap borçta birleþir. ...........
----------- Var oluþ perde perde gösterilmez insana, Muammalarda kalýr son aný,yok oluþu... Ve rota peygamberde buyur demiþ din sana En son þeklini alýr onda en büyük huþu.
Karanlýk boðum boðum can verecek nurunda, Burçtur kurban olduðum mazlumlarýn surunda. Nur yoksa ben de yoðum arzýn ahir turunda, Can nuruyla yön bulur aþarým her yokuþu.
Zamanýn Ebrehesi demir orduyu yýðar, CÜCE, gür çýkar sesi, yine candan kan saðar. Vay seni geberesi, birgün tanka taþ yaðar, Sonun periþan olur, gelir ebabil kuþu. Sosyal Medyada Paylaşın:
ZeMahşer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.