BİRDEN DÖNDÜ HÜZZAMA
Birden Döndü Hüzzama
yine sardý ruhumu ateþten ýzdýraplar,
baharlar kýþa döndü,kurudu hep yapraklar.
nihavent çalan sazým,birden döndü hüzzama,
ömrümün baharýný nasýl kýþa çevirdin.
sanki ruhumu sýkan ateþten çemberdeyim,
baktýgým her yanda sen,yüzümü yakan sensin.
küçük bir çocuk gibi sessiz bekleyiþlerin,
mevsimler baharýný, nasýl kýþa çevirdin.
hani elim anlýnda,öperken dudaklarý,
bu sesle,yagmurmuydu,yoksa fýrtýnanmýydý.
en güzel resimleri çizerken gözlerinde,
yürek defterlerine adýmýz yazýldý hep.
sararýp kurudu,bak, yüregimiz çöl gibi,
ektigimiz çiçekler yeþermeden kurudu.
sevdalar çoktan bitti,tükendi mutluluklar,
yine kavruldu ruhum,yaþanan dünlerimle.
09.02.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.