YORGUN

Sen sakýn sýrtýna yüklenme
Ýçinden sevi geçmeyen
Bu þiiri,
Kendine...
Ey Düþsel Sevi!


Bu benim kadim acýlarýmýn asi kopçalarý
Çözülüyor önüme
Ben görmek istemesem de...



Yedi milyar insanoðlu
Günahsýz
Ben "en" sevgisiz
"En" suçlu
"En" mahremiyetsiz...



Yüreðime kibirin dikenlerini batýrdýlar hep
Egolarýnýn oyuncak heveslerini bende törpülediler
Niye diye soramadým da lal dilimle...
Boyu hiç uzamayacak cüceler,
Kendilerini dev aynasýnda
Gerçek-den dev sanarken
Benim yüreðim hep
Düþ-den bir dev-e sýðýnýrdý...
Korumak için kendini
Sýmsýký...


Savunmasýzlýðýmdan olmalý ruhumu yedi kat dibe ittiler elleriyle
Üzerine nefrete tutkun topraklar örttüler
Bilsen nasýl da boðuldum,
Kesildi soluðum.

Ey Düþsel Sevi...


Önümden geçen küçük yaþamsal umutlar
Yetiþmeye baþladýðý gün
Hep eridi
Olanca acýmasýzlýðýyla...


Her yeni düþ kýrýklýðýnda
Silinmeye baþladý
Benliðim
Bundandýr hep
"Kimse" sizliðim...

El adamý ne kadar sývazlayabilirdi ki acýlarýmý?



Þimdilerde masallardan yayýlan bir ezgiyle
Bir atlý karýncada dönmek
Keþkelere inat
Pembelerle cývýldamak
Kýrmýzýlarda kül olmak
Kýzýllarda var olmak
Mavilerde çok olmak istiyorum


Ara ara uçuþuyorum kendi mitsel ayinlerimde
Kafesimi içimdeki kuþun tüyleri aþýndýrýyor da
Kanadýndan kopmuþ tüylerin acýsý kalýyor damaðýmda
Ayný hýzla yüksekten yere çarptýðýmda...

Ben ölüyüm Ey Düþsel Sevi,
O kadar özledim ki ...


Biliyorum, yordu sizi bir solukta okuduðunuz bu kargacýk burgacýk harfler
Ben de zaten
Her gün
Her gün
Her gün
Bu þiiri okumaktan yoruluyorum...


Sosyal Medyada Paylaşın: