Aydýnlattýn ruhumu, ayýn þavký misali
Hasretin þekillenir, bilmediðin biçimde.
Þikayet etmez gönül., umudum aþk visali
Küllenmiyor bir türlü, özlemin hep içimde.
Büyüttüm bir çýð gibi, umutlarým dað oldu
Yeþermiþken gülþenim, kuruyan bir bað oldu.
Düðümlendi duygular, çözülmeyen að oldu.
Küllenmiyor bir türlü, özlemin hep içimde.
Senin için çalmýþtým, kýrýk sazla ezgimi.
Hep içimde sakladým,anlamadýn sezgimi
Silemedim ben asla, alnýmdaki yazgýmý
Küllenmiyor bir türlü, özlemin hep içimde
Üzülsem de faydasýz, gelmez bir þey elimden
Acý sözler dökülmez, seni seven dilimden.
Koklatmadým kimseye,ad verdiðin gülümden.
Küllenmiyor bir türlü, özlemin hep içimde
Hüznümü hep gizlerim,yüzüm daim gülse de,
Herkes beni þen þakrak,hayat dolu bilse de,
Saðnak yaðan yaðmurlar, gözyaþýmý silse de,
Küllenmiyor bir türlü, özlemin hep içimde.
Yýllar beni çok yordu,sabýr ile baþ koydum.
Ezilmedim feleðe,hep önüne taþ koydum.
Muhtaç olan fakirin,çanaðýna aþ koydum.
Küllenmiyor bir türlü, özlemin hep içimde.
Ülkü Ahýska 10.Þubat.2012