İSTANBULA KAR YAĞIYORDU

Yetmiþ dokuzun kýþýydý,
Sertti, soðuktu
Ýstanbul’a kar yaðýyordu..
Kömür yanýyordu sobalarda
Geceleri polisler, bekçiler oluyordu..
Bir de biz oluyorduk
Ölümüne üþüyorduk ha
Yalan yok polisler de üþüyordu

On altý yaþýndaydým..
Her þeyi bükecek bileðim vardý
On altý yaþýndaydým

Aslan gibi ortadaydým
Gündüzleri okulda coðrafya defterimin arkasýna
Senin için þiirler,
Geceleri duvarlara ülkemi kurtarmak için
Kahrolsun yazacak kadar adamdým
On altý yaþýndaydým
Ne senin haberin oluyordu þiirlerimden
Ne de birileri kahroluyordu
Mahalle duvarlarýna çiziktirdiðim harflerimden
On altý yaþýndaydým
Yalan yok

Ben yazmaya böyle baþladým
Coðrafya defterim bir eskiciye kurban gitti
Duvarlarýna yüreðimi baðýrdýðým o evler birer birer
Yýkýldý gitti..

Þimdi güzel kaðýtlara yazýyorum,
Kocaman laflar ediyorum
Marþlar biliyordum,
Kitaplar okuyordum.
Koþarak ve ýslanmadan geçiyordum sulardan
Koþarak ve ýslanmadan yaþýyordum.
Bak
Ýstanbul’u seviyordum
Seni seviyordum
Dualar öðreniyordum
Meydanlarda toplanýp baðýrýyordum
Herkes gibiydim,
Herkes kadar cesur..
Herkes kadar korkak
Herkes kadar filinta delikanlý
Ve herkes kadar buralý..

Yetmiþ dokuzun kýþýydý,
Sertti, soðuktu
Ýstanbul’a kar yaðýyordu..
Aðzýmýzdan dumanlar çýkýyordu konuþurken..
Haliç’ in arkasýnda toplanýyorduk
Gece adamý içine çekiyordu
Biz geceyi içimize çekiyorduk..
En güzel ben yazýyordum duvarlara yazýlarý
Herkes beni seviyordu..
En güzel þiirleri de ben yazýyordum oysa
Coðrafya defterimin arkasýna..
Bunu kimse bilmiyordu

Sizin evin duvarýna kahrolsun diye yazýyordum
Ve hýzla kaçýyordum
Sizin evin duvarýna bir kez olsun
Seni seviyorum diye yazamadým
O zaman duvarlara öyle þeyler yazýlmýyordu
Dedim ya
Yetmiþdokuzun kýþýydý
Sertti, soðuktu
Ýstanbul’a kar yaðýyordu.
Sosyal Medyada Paylaşın: