YILKI BİR AT İÇİN SONNET
eskiden, âh, bu kentte uçuk mavi süvari;
kýsraðý sokaklarýn, dört nala, uça uça...
þimdiyse bir ihaneti, Ýsa ya da havari
gibi yaþamak iþte... sürükleyip bir uca
yerden yere vurdu da topallattý, körletti
bir yýlký atý gibi savurdu ve yaðmaya
verdi idi, sokakta, o ürkmüþ iskeleti...
ararken bulduðumuz kemikleri yýðmaya
baþlasak da faydasýz... kirli, tozlu, kararmýþ
eski zaman hayvaný! âh, umarsýz bir sayrý
gelir kuþatýr bizi... unuttuktu, bir varmýþ
bir yokmuþ o at þimdi, masal gibi... o ayrý!
bir ölü þövalyeyim, pörsümüþ ve özenti,
aynalarda ararý yýlkýdaki o kenti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.