yalnýzlýk zamanlandý: önce aþk, sonra yaprak... günler geçilecekler... atlar, gümüþ yeleli yüzünü aynalara, bir tek onlara býrak; sürünsün sýrrý aþkýn, bak, seni görmeyeli çok deðiþti aynalar ev içleri bulandý; herþey artýk ne kadar, ne kadar da kurak odalar orda burda, içlerine kapandý; sofalarsa eðreti; yüklük ve kapkacak somurtup duruyorlar... herþey olgun bekleyiþ gibidir burda olmak, ’bekleyiþ gibi’ olmak... sen gel, þimdi kendini o aynalarla deðiþ; gel, burda ol daima -ve nasýlsa kararmak-
ta olandan bakarým sana giden günlere; tenindir, beleniyor, ah, yeþil ekinlere...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.