YABAN ATLARINI KIŞKIRTAN DIONYSOS
kýþkýrt yaban atlarýný, kýþkýrt,
dionysos!..’ dediler
uzat aþklarý ordan, orda fener,
kayalar, gelirdi...
kim kalbini sana yedirdi?
her þey bir’di o zaman: atlar, logos
tek olan biz’dik, çayýrlar-
sa baþta sessizlikten doðma silenos
ve birlikte çið yenen günler...
yapraklar, yaðmurun teniyse eðer
sen o yapraða beden-
sin ve tek deðilsin: anababis, onbinler!..
giderek kim neyi eksik gördüyse
onu bütünler... gibisin: bir tören!..
þimdi sulara gizlen ve göç,
onlarla beraber
kül parmaklý akþam dokunurdu sana
özenle... ve yer yer
insanlar küldendiler... diye söyledim
ben hangi yolcuyu izleyen gemilerdim
ve neden
hep söylen’dim, hep söylendim, hep söylen?
‘kýþkýrt yaban atlarýný, kýþkýrt,
dionysos!..’ dediler
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.