sümbül sinan! seni aðýr kuyulardan derledim; seni Aþklara, aþklara yolladým ve tayy-ý zaman güzleri vardýr iþte bir söz aðarýr dizelerde bu ‘akþam’dýr ve o’dur sende kalan, sende kalan...
sümbül sinan! bir suyu öper gibi geçtin tenimizden iþte bu, bir kuytuyu okþamak ve varolmaktýr bir dað kendi gölgesinde kaybolur ve bir su, bu akar su yeniden-akmayý öðrenir sende duran, sende duran...
sümbül sinan! hüzünler durmuyor; herþey gelgit... bir yaprak, kendini sürgit sana benzetiyor bu kuyu, kalbim ve talan- la birlikte büyüyen kuyu kendi dibindeki çiçekle besleniyor sende solan, senda solan...
ah, tayy-ý zaman, tayy-ý zaman!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.