sular kayboldu büyüde, büyü tüldü tül siyah, kendini gösteriyor, kapanýr yalnýzlýk dizlerine... gel, gömül tenine... o tenin ki, Zaman’dýr...
maide ve siyah, olur elbet, kýnýndan çekilir gibi yollar... sularda ayna sesi! âh, gökler býkar gider kendi erguvanýndan; bir aynaya dönüþür ötekinin gölgesi...
ve siyah... ayna düþer! aynayla birlikte herþey kýrýlýr! ne kalýr geriye aynadan, söyle, ne kalýr? geriye kalan âh, sadece yalnýzlýklardýr...
aynalarmýþ gibi yapan aynalar!.. sýr biziz, aynalar sýrrolacaklar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.