aynalar las meninas, örtün onlarý, örtün! örtün ki görünmesin ayna içinde ayna... hangisinde eksiðiz ve hangisinde bütün? bir ayna kendini gizliyor gibi, güyâ, parçalanýp sýrlarýyla bana döner, gülümser; ve aynalar, bana katlanýrken, iyimser; ev içleri dýþarda aynadaki kralýn; her biri bir baþka yerde yolculuklarýn... gidebilsin diyedir aynalardan da biraz; çýktýðý yer aynalar, vardýðý yerse sýr’ý: bildiði herþeyleri söylese de aykýrý; kim kimle yer deðiþir? aynalar? las meninas?
biz Aþk’ýz... –kendimize! ve o aynaydý bunca bencil! sadece kendini gösteriyor... –bakýnca!..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.