ben aynada büyüdüm, aynalar ise bende: acýlarý gezerken, sözlerimizle ikiz: birlikte olduðumuz, ah, o ürkünç bedende bakarken kendimize, seviþen günlerimiz birer görünüp dibe çöker...ah, kýsýr bir yolculuk bizimki... hani durak, yol nemde? hangimiz ötekine giz oluruz ya da sýr? ayna tende daðýlýr, ten aynada yiter de fýrtýna saatlerde aþklardaki ince kum üstüme yýðýlýrken, aksamlarý kederle -ve sanki seviþirmiþ gibi ikindilerle, o dökülüp düþerse kýrýlan ben olurum...
kimliðim oldu benim, çoktan geçtim adýmdan, ah, baþka bir þey deðilim aynalarýmdan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.