yalnýzlýðýn sesini yalnýzca ben duyarým; hangi durak, hangisi, bekleniyor biryerlerde? bildiðim bir þey varsa, o benim acýlarým için yaþýyor artýk... belki de kederlerde bulunan bir söz gibi bende alýr yerini; sanki duyuyor beni, âh, kendini aldatmak! o ayna... gösteriyor bütün dileklerini; kederde sakladýðý sözleri dýþa vurmak için ne bekliyor o? bir daha akar gibi yapýyorsa, bilinmez, durduðu yerde ýrmak; âh, bir ayna olarak çoktan göründü dibi...
eski yaz günlerinin güneþi ortalýkta; bir gemi hayaleti dolaþýr her batýkta;
yalnýzlýðýn yüzünü gördüm kalabalýkta...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.