bugün Aþk’ýz, belki yarýn... baþka yerdeyiz... nerdeyiz? ne zaman kendimize perdeyiz ne zaman deðil... ne zaman geçtik yakýnýndan yoð’un ve var’ýn? günleri aþklarla kardýk, ve kaybolduk harcýnda Zaman denilen duvarýn
belki sonsuz birþeyler açardý sarýlýp yattýðým bahar seli sense ten sandýndý seni bir nehir, içinde midir duran’ýn ve akar’ýn? yalnýzlýk gittiðin yoldan gelmedi gel gör, yollar senden ivedi hem sayrýlýk hem esenlik- ten bir güle düþmüþ timarýn
iþte mahzun güz çelebi: nicedir ebruli bulut erbâbý savurdu Þam’ý Arab’ý Yunus’ta gövertip Çalab’ý gök ekindir aktý bende ve bir baþak olup bedende ah, bilsen de bilmesen de biz devþirdik hasadýný býldýr yaðan buðdaylarýn...
tarlasý hüzündü onlarýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.