kalbimin, yani o yaðmur ve acýdan ocaðýn madenini, laciverdi ve mahmur bir aðrýyla delmede þirin ve en asýlmaz, en derin bir þiirin yurt edindiði billur bir köþke girmede Leyla ve mecnuncun, yani o çölden ve aðýttan otaðýn önünde, bir adak gibi ölüme diz çöktürmede Leyla ve yakut, þafak ve irin ile emzirdiði bir gözün boynunu vurmada þirin
sevda derinlerdedir, oysa Ferhat üstünü kazmada daðýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.