su þafaða dönüþür ve güzün felsefesi yapraðý akarýna býrakmak
günün yasmaðýný örtünür bir tekke nefesi gibi usulca açýlýr toprak sesin kendini güle ve gülün kendini sessizliðe dönüþtürmesi gibi kendi kendini yaðmalayarak odur þafaðý dönüþtüren ölüme bu yaðma sanki yýkýk hanlarýn bir yazýndan baç alýnan erguvanlarýn üzerinde bir dað, örneðin nur hak olup geçmiþtir olum hangi denizleri gezmiþtir bilinir ama mutlak bir büyük hasretle kolan vurarak çýkar kalbimin önüne bir doðudur ki o. gülerken bile bozlak hep susmuþ, evet, ve nasýl ki sevdayý gök ekinler gibi týrpanlýyarak yeni sevdalar üretmiþ, ve susmak yeniden gök ekinler göðertmiþ göðertecek de, gurbeti sýlaya baðlayarak
su þafaða dönüþür ve güzün felsefesi yapraðý akarýna býrakmak
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.