ben kimden koptumdu, akþamlar depresif, manik bir aynayla beni baðladý bana... pis bir kitap çöküntüsü: o, ben’im! kuðularla garanik -i ulyá!.. sürüngen giysileriyle iblis; alan da o’ydu, satan da... þeytanca alýþveriþ! bir leþi bir leþ tirirken yýrtk, yarým; satan o giysileri benden önce de giymiþ...
ben aynayla kopmuþken bana nasýl bakarým?
terelelli terelella, tevellâ ve teberrâ kent leþti ve ben ona bir koku gibi süründüm; artýk aþklar taþýr beni, ben onlara kadavra olsam da terelelli... mecnun’dum, leyla’ya büründüm...
bir kent kendi üstüne çökerken de kýþ; aþklar yararken aþklarý, sözlerde bir yýrtýlýþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.