nerde o sarýsabýr, safran ve sarý sesi akþamýn? duymak sanki bir gülün yolculuðu gibidir bahçeden sana doðru; gelsin, bilsin ve sensin, yaðdýðýn o yaðmuru alýp gidensin iþte, daha ergin bir yaza...
bahçemde yer kalmadý, her taraf týka basa yaþlý yazlarla dolu... orda elbet o çölün ortasýnda yabansý, ürkek ve sanki garip bir þeyler duyuyorum... sesler, þeyler? ölünün son gördüðü o gülü çaðrýþtýran, -nedense...
ben yine bahçemleyim, bu belki kendimleyim- mi demek? Zaman ten’dir, eðer yazlar bedense...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.