benim yüzümdür iþte, maðrur, kalýn, þizofren; unutmak ve aynayla, aþklarla azalmada; ben gideli beridir Hilmi yavuz ile ben bazen burdayýz iþte, bazen de ürkünç oda içimize kapanan kapýsýyla bu gün de bir ben’e acýlýyor, ah, yýldýzlý ve çorak
bir çökelti gibiyim ben kendi belleðimde...
nereden açýlýrsa orasýndan akacak ur mu, ben mi, çýban mý? kötücül, irinli, pis... býçak, bisturi, makas beni deþin ve yarýn çýkarýn ne vardýysa: teslis, teslis ve Teslis...
bana çivilidir, Ýsa’yla çarmýh neyse; aþksa bir iç kanama... gül, gülden içeri’yse...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.