ikimizdik, sen ve ben, bir çiçekle onun tomurcuðu arasýnda bir yerde; öylece durur muyduk, ikimiz gibi? dâima birlikte olurduk hüzünlerde...
anýmsar mýsýn, yaz günü, bir bahçeyle gizledikti kendimizi birbirimizden; sen ve bahçe, ben ve bahçe, sen ve ben: akþamlar derlerdik her ikimizden...
üþürüz, çünkü uzaðýz þimdi o yazdan; ey, birazdan bir yazdan geçer olan, ey! kimbilir ne anlama geliyor artýk, þu eskiden “hüzün” dediðimiz þey?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hilmi Yavuz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.