SEN YOKTUN ÇOK AĞLADIM

Aðladým, inanmazsýn sensiz olduðum o gün.
Çok deðil, daha dündü; sen yoktun, çok aðladým.
Bu nasýl bir kader ki, oldun ellere sürgün
Gidenler geri döndü; sen yoktun, çok aðladým.


Her yeni doðan güneþ umut getirir derken
Batmaya yüz tutmasý ruhu kararttý, erken
Ýnip daðlar ardýna, hep izini sürerken
Gözümün nuru söndü; sen yoktun, çok aðladým.


Sahilden seyrederken denizde battýðýný
Güneþin, bir gün daha uykuya yattýðýný
Esen yelin gönlümü uzaða attýðýný
Gördüm,ne hazin sondu; sen yoktun, çok aðladým.


Gün doðmadan çok evvel þebnemler yaðdý baða
Tan yeri aðarýrken sis indi karþý daða
Koþup kýrlara baktým mahzun beyaz zambaða
Boynu bükük, ölgündü; sen yoktun, çok aðladým.


Dere kanarlarýnda rengârenk zakkumlarla
Dertleþirken sýkýldým hemhal oldum kumlarla
Üþüyerek titredim esen sert akýmlarla
Gönlüm hasretle yandý; sen yoktun, çok aðladým


Nurumsun, onurumsun, yoksa sen kutlu musun?
Söylesene sevgili, birazcýk mutlu musun?
Geri kalan hayattan, benden umutlu musun?
Canýn canýma candý; sen yoktun, çok aðladým


NÝLÜFER SARP_________ 20.07.2011



Sosyal Medyada Paylaşın: