SON BAKIŞ

Son tren kalkar bu diyardan,
Aklým fýrlayacakmýþ gibi hissediyorum,
düþünceler üzerine…
Kasvetli hayatýn arkasýnda görünür,
bir güneþ sessizce.
Bize minik tebessümünü gösteriyor sadece.
Girdaplý yollar bizi ezmeden,
biraz hayata gülümse…
Kimi zaman yaralý,
kimi zaman cefalý,
Kimi zaman umutsuz,
Kimi zaman yanaðýnda bir damla gözyaþý izleri olabilir...
Unutma!her hüzünlü bir gecenin,
ardýnda ýþýltýlý gündüzü gelecektir..
Unutma!kendine eziyet edemesin,
sen Yaradanýna emanetsin.
Hayat ne kadar çýkmaz merdivenler misali kurulmuþsa da
Harap etme kendini,þükretmeyi bil…
Býrak þu bencilliðini ,
yenilme þu adý tarif edilmeyen zevkine...
Býrak þu kibirliðini ,
kahretme,þu güzel yaradýlan bedenini...
Kýrma yüreðini,
içme þu sarhoþluk iksirini…
Pencerenden bak dýþarýya,
gereksizdir kuþ gibi çýrpýnýþlarýmýz...
Söylenmeli;dilimizde düþmeyen,
unutulmayan,mutluluk þarkýlarýmýz…
Topla hüzünlerini,kederlerini ve de serzeniþlerini
at bir denize sonsuza kadar….
Son tren kalkmadan kendine bir daha gülümse,
gülümse son bakýþla…

Sosyal Medyada Paylaşın: