Esma-i Hüsna

Esma-i Hüsnalara Rabbim izin verirse,
Zatý akdesten çýkar, mukaddesten gelirse,

Euzü besmele’yle baþlarýz sözümüze,
Rabbim nurlar yaðdýrsýn, karanlýk özümüze.

Hatalardan kusurdan, sýðýnýrým Zat’ýna,
Sözü zahir ederken, kerem etsin batýna.

Salât ve selam olsun, Peygambere âline,
Bizleri agâh etsin nebilerin haline.

Hamd âlemlerin Rabbi, yalnýz Allaha mahsus,
En güzel isimlerle, aydýnlanýr her husus.

Cömertlik sýrlarýný, sýfatlarýyla açar,
Perdesiz kullarýna, nice hazine saçar.

Ehli irfan gözünden, körlükleri gidermiþ,
Perdeleri kaldýrýp, basiret nuru vermiþ.

Muhabbet þarabýyla, susuzlarý sulamýþ,
Allahlýk la kaplamýþ, esmalarla dolamýþ.

Her Ýlahi isimler, mümkünlerin aslýdýr,
Tecelli eden her þey, esmalara yaslýdýr.

Erdemli nefislere, zevk ve iþaret dili,
Ünsiyet neþe-sinden, görünen tek sevgili.

Her fiil bir esmanýn, tecelli ediþidir,
Bunlar “her an bir þende” olan Zat’ýn iþidir.

Ýsimlerle bilinir, sýfatlanýp görünür,
Ondan ayan nesne yok, batýnlýða bürünür.

Batýný zahir eden, ilahi isimlerdir,
Vücut bulanlar ise, eþya ve cisimlerdir.

Varlýklarda zuhurun, talebi olsa idi,
Tüm âlemlerin kadim, olmasý gerekirdi.

Zat hakkýnda asýl þey, sýfattan soyutlanmak,
Varlýklardan müstaðni, ihtiyacý olmamak.

Ýlahi isimler ki, çeþitlilik arz eder,
Zamirlerde; O, Hüve, biz, nahnü, ene, ben, der.

Bazýlarý kinaye; Yaratan, yapan gibi,
Bazýlarý niyabet, ismin asýl sahibi.

Mesela biz deriz ki “falan bizi korudu”
Oysaki bu sözün, doðrusu Hak olurdu.

Yüzden bir eksik olan, pekiþtirme nedeni,
Doksan dokuzla kayýt, etmeyin var edeni.

Kalp erbabý için, geniþ imkân konusu,
Müþahede ehlinin, cevap bulur sorusu.

Ýsimlerin hakikati ile vasýflananlar,
Onlarla ahlaklaþýr, özün özünü anlar.

Ýsimler sýfatlanýr, hakikat zuhur eder,
Ýçeriðin içiyle, yaþayan dosta gider.

Allah’ýn dostu olmak, kula en yüce ündür,
Sadece Hakkýn ehil, kýlmasýyla mümkündür,

“Yardým edicilerin hayýrlýsý, Nasýrîn”
“Hüküm sahiplerinin hayýrlýsý, Hakimîn”

“Kuruyucularýn hayýrlýsý, Hafýzîn”
“En güzel yaratýcý ve ahsenü’l Hâlikîn”

Neticede ilahi, ahlakla ahlaknmak,
Bunlarýn eserinin, renkleriyle boyanmak.

Esmalarýn künhüne, ihlâs ile varýnca,
Yaralýda dert kalmaz, hidayetler sarýnca.

Bildirdiðinden baþka, dilimizden ne gelir?
Þüphesiz doðrusunu, Cenabý Allah bilir.

07.08.2011…Mustafa YARALI


Sosyal Medyada Paylaşın: