Bugün bir kez daha kasým,
Yaðmurun borcu kalmadý sonbahara,
Gökkuþaðý çýksýn diye,bulutlara gülümserdik hani.
Bir sandal açýlýyor denize;adý Cumali,
Neresinden bakarsan sarhoþ kaptan,
Ýncecik belinden beyazlar inmiþ çay bardaklarýnýn.
Baþým belâda bu þehrin insanlarýyla,
Hepsi biraz sen;bir acayip gidiyorlar,
Gelirken solda,dönerken saðda unutuyorum tariflerini.
Bir anne veryansýn ediyor mahalleliye,
Çocuklar sanki seni görmüþ bugün;daha hýzlý koþuyorlar yokuþ aþaðý,
Ýstanbul sizin mahallenin neresine düþüyor?
Sen giderken kasým bile utanýyor kýþlýðýndan,
Akdeniz’in kýyýlarý ölçülü þiire karýþýyor
Ve nasýl oluyorsa,sayýlý yer çekimi düþüyor metrekareye,
sarýldýðýn o anlarda.