Hasretinden gözlerim sabah buðulanýyor
Ne yersin, ne içersin, hâlinden bihâberim
Sensiz yediðim yemek, akþam aðulanýyor
Aþkýnla zehirlenip giden garib makberim
Ýçimde yekta inci, ismindeki her bir harf
Ki sevda kitabýmda Hurûf-u Mukattadýr
Papatya saklý kalbim sana uzattýðým zarf
Açýp kendini kendin oku! Ýmzan alttadýr
Su gibi fýtratýnsa melek kadar masumdur
Ten kafesimde cansýn, içinde de bir balsýn
Kalbimdeki sevdana etim eriyen mumdur
Gece sabaha kadar, gönül odanda kalsýn
Boþ hasret çöllerinde, hayâlin azýk oldu
Yeþil gözlerin vaha, kirpiklerin palmiye
Bir damla içemedim; dilime yazýk oldu
Testimi teslim ettim gam adlý haramiye
Yeþil özünü bulsam, yeþerir dal ve budak
Ruhumun baharýný getir kýþtan usandým
Ýlk cemreyi býraksýn bûseyle o gül dudak
Ýçimdeki ayazdan ben tâ baþtan usandým
S / ÂYE (03:43) 8 Þubat 2012 / Wuppertal / Almanya
Kelime:
Makber: ölü
HURUF-U MUKATTA
Kur’ân’ýn bazý sûrelerinin baþýndaki hece harfleri. Kur’ân’ýn yirmidokuz sûresi bu harflerle baþlamaktadýr. Bu sûrelerden üç tanesi bir; on tanesi iki; onüç tanesi üç; iki tanesi dört ve bir tanesi de beþ mukattaa harfiyle baþlamaktadýr.
Bu harflerin ne anlama geldiði konusunda pek çok görüþ ileri sürülmüþtür.
Bir kýsým âlimlere göre bu harfler, Kur’ân’ýn esrarýndandýr. Allah bunlarýn hakikatini bilmeyi kendine tahsis etmiþtir. Bu görüþte olan âlimler haliyle onlarý tefsir etmekten kaçýnmýþlardýr. Görüþlerini teyid sadedinde seleften birtakým rivayetler de nakletmiþlerdir. Þa’bî, Süfyan es-Sevrî ve muhaddislerden bir topluluktan yapýlan rivayetlere göre onlar þöyle demiþlerdir: "Allah’ýn her kitabýnda bir sýrrý vardýr; bunlar da Kur’ân’daki sýrrýdýr. Bunlar, sadece Allah’ýn bildiði müteþâbihattandýr. Onlar hakkýnda konuþmamýz gerekmez (caiz olmaz). Onlara inanýr ve nakledildikleri gibi okuruz. Benzeri görüþler Hulefa-i Râþidîn ile Ýbn Mes’ûd’a da nisbet edilmiþtir (Kurtubî, el-Câmi’ li Ahkâmi’l-Kur’ân, Beyrut ty. 1, 154).