Þu ömrüme doðmadan, gün gibi battýn iþte.
Bir adres býrakmadan, öylece gittin iþte...
Ne bir þiir býraktýn, ne de yazmaya mecal,
Dilerim gün batmadan, canýný alýr ecel !
Sanma sakýn üstüne, baþka gül koklayamam.
Düþtün artýk karaya, ölsen de aklayamam.
Sensiz yaþam ilhâmým, artýk þiirde, sazda.
Belki mazi anýlar, sebep olur biraz da.
Sigara gibi sevdan, çektikçe eriyorum.
Her lahzamda içime, zehrini veriyorum.
Bu hayat senin için, oyun eðlence gülüm,
Kýrdýðýn akla gelir, oysa gelince ölüm !
Bu kadar kolay mýydý, seveni yýkmak böyle ?
Yýktýn da göremedim, fay hattýn nerde söyle ?
O kara gözlerine, benden baþka kim kanar ?
Söyle kor ateþinde, benden baþka kim yanar ?
Ne kadar da masumsun, bilmeyen nice safa,
Ne sana akýl erdi, nede sevdana kafa.
Sana hatýram kalsýn , bu kumarda ceketim,
Sen kazandýn oyunu, kalmadý hiç tâkatim.
Belki de piþman olmuþ, yinede dönmüyorsun,
Eridin bir mum gibi, ne yapsan sönmüyorsun !
Ne hayaller kurmuþtuk, senle ne güzel günler.
Mazide kaldý hepsi, hepsi de oldu dünler.
Aþk sýnavýna girdim, belki kalbim atanýr,
Baþka yâre yâr oldum, belki giden utanýr.
Ellerinde olurum, kimse olmaz mý sandýn ?
Gözünde büyümüþsün, yerin dolmaz mý sandýn ?
Þu ömrüme doðmadan, gün gibi battýn iþte.
Bir adres býrakmadan, öylece gittin iþte...
Serhat ERTAÞ
( Þiirden Adam )
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.