Vuslat Gerek Söz Gerek

Aman efendim amam zaman geçiyor zaman,
Gülistanda bir gonca aðlar bülbül duyunca...
Hicran içinde hicran derman kaçýyor derman
Sevdiðim duyunca koþar mý bana gonca?

Ben yanmýþým bir güle âlemde bir velvele,
Koptu, kan aðlar yürek aþka dayanmak gerek.
Düþürdün dilden dile sýrrýmý verdin ele
Vuslat gerek söz gerek sözde durmalý yürek.

Binbir türlü iþ olur kalbe deðen taþ olur,
Sanki hayat bir rüyâ düþer ümitler suya.
Hasret gözde yaþ olur daðlar aþan kuþ olur
Yüz vurur soðuk suya biter burada rüyâ...

Pýnar baþýnda peri þen eder göðü, yeri,
Bir görsem derman bana Hakk‘tan bir ferman bana
Aþkla insan degeri yükselir bin eseri
Þiirde ferman bana yazdikça derman bana.

Tel tel örsem saçlari degse kalbe uçlari,
Zevkle koþturur beni þen eder kara günü.
Aþk doludur içleri gonca gülün taçlari
Süsler þevk ile günü candan coþturur beni.

O dudaklar al aldir döktügü nadir baldir,
Bir gül Ressam Halil‘e etme yeter bu çile...
Sana yanan bülbüldür - aþki söyleyen dildir
Þölen sana, bu çile gelsin Ressam Halil‘e.

Sosyal Medyada Paylaşın: