Ayna Fetva Verince

Ela göz, mahmur bakýþ,
Aynaya baktým sabah,
Gönlüm bahar, simam kýþ…

Dünden eser kalmamýþ,
Ömür geçmiþ ben on beþ,
Saçlarýma kar yaðmýþ.

Çisi çisi su sesi,
Bakýþýrken aynayla
Müthiþti ezan sesi.

Yýka kirli yüzünü,
Dedi, seher vaktinde,
Anladý içyüzümü.

Derken gün ýþýklandý,
Tekrar ayni hengâme,
Mevcudat ayaklandý.

Titredi ayaklarým,
Ayna fetva verince
Buz oldu yataklarým.

Ki silkinip ürperdim,
Ayna tufan gibiydi,
Ve son defa söz verdim.

Huþu, bendimi sardý,
Ümit, korku, muhabbet
Bir füsunlu bahardý.

09.02.2006 Bursa




Kafiyeler çilesiz kalemlerde kir,vicdanyn sedasyysa siirdir siir. Ö.E.Micingirt

Ömer Ekinci Micingirt


Sosyal Medyada Paylaşın: