Giden Can

Ne boða tanýr seni ne incir aðacý,
Ne evindeki atlar ne karýncalar
Ne çocuk tanýr seni ne de ikindi
Ölüsün çünkü, dirileceðin de yok

Taþýn sýrtý da seni tanýmaz artýk,
Ýçinde düþündüðün kara atlas da.
Dilsiz anýlarýn da tanýmaz seni,
Ölüsün çünkü, dirileceðin de yok.

Deniz kabuklarýyla geldiðinde güz,
Sis üzümleriyle, dað öbekleriyle,
Gözlerine hiç kimse bakmak istemez,
Ölüsün çünkü, dirileceðin de yok.


Ölüsün çünkü, dirileceðin de yok.
Yeryüzünün bütün ölüleri gibi,
Unutulmuþ bütün ölüler gibi
Sönmüþ bir köpekler yýðýný içinde.


Yok tanýyan seni.Yok.Seni söylüyorum bense.
Yüzünü inceliðini söylüyorum sonraya.
Anlayýþýnýn o yüce, yetkin üstünlüðünü
Ýþtahýný ölüme, aðzýndaki tada onun.
Senin o yiðitçe sevincini saran kederi

Doðmasýna çok zaman ister, gün olur doðarsa,
Öyle zengin serüvenli, parlak Endülüslü’nün.
Ýnleyen sözlerle söylüyorum inceliðini
Anarak acý bir yeli zeytin aðaçlarýnda

Sosyal Medyada Paylaşın: