Bir insan vardý benim için sevgili gibi,
Kalbimde yaþarken, gözümde ýþýktý,
Her gün onu görmek isterdim,
Bütün çiçeklerini ona vermek isterdim..
Uzaktan bakmak bana yetiyordu,
Onun yüzünü görmek her þeye yetiyordu,
Gece rüyalarým gündüzse hayallerim,
Hep onunla sevgiyle gülüyordu..
O okul yolunda yürürken yavaþ, yavaþ,
Buyurdu bu dünya inan karýþ, karýþ,
Allah’ tan sonra onu anardým,
Bir güneþti hayat ýþýðý ile yanardým.
Onun resmini gece gündüz bakardým,
Bir sigarayým aþýk dumaný gibi yakardým,
Bir cennet gibi küçücük kalbindeydim,
Bazen coþardým bazen onu arardým.
Attýðým her adým ona doðru koþtu,
Aldýðým nefes ona doðru uçtu,
O benim için yýldýzdan daha parlaktý,
Her zaman ýþýl, ýþýl yanan gözleri aradým.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.