Dokunan acıları giyindik Hüznün en çok bize yakıştığını Söyleyenler gibiydik Kimselere bırakılmayan yalnızlığın kapısı Biz miydik Acının mehtabında sürmeli Kızıl, bozbulanık bir hüznün Biçildiği yüz…
Ve bir med-cezir yaşıyor ömrümüz Fırtınalarda nefeslenip İklimlerden seçtiğimiz güz -se-ki toprağımızın nasırlı parmaklarında Büyüyen yaralar Cam önlerinde susar bakışlarımız Seçmek ki vazgeçimin ilk adımıdır Şair ki sancılı gecelerin adamıdır Ne seçse ömrüdür hüzün Alışkanlık böyledir işte…
Fatih Zeyrek (2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
efhescan Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.