Tatlý bir sarhoþlukla baþlýyor aþkta rüya
Çýð altýnda ki beden teslim olur uykuya
Tam vuslat düþlenirken yaþanan elvedalar
Ýþte o an düþersin karanlýk bir kuyuya
Seven yürekler kanmaz sevgiliye, susuzdur
Sabahý bekleyen göz geceden uykusuzdur
Ayrýlýk vurgunuyla yaralanmýþ muhabbet
Ömür boyu sussa da, sanmayýn duygusuzdur
Aþkýn rayihasýný yüreðinde duyanlar
Vuslatýn hasretiyle kasvetsiz uyuyanlar
Kâbus gibi çökünce üstünüze ayrýlýk
Taþ duvardan zindana dönüþür aþiyanlar
Nefret sevgiden doðar ayrýlýk aþka dâhil
Yýllardýr dalgalarca dövülüp durur sahil
Söz müdür, davranýþ mý bakýþlarý koparan
Ýki yorgun gönüldür aþk suçuna müdahil
Bulut sarýnca göðü kurþuni olur mavi
Sanmayýn ki sevenle sevilenler müsavi
Sevilenler kolayca vazgeçerken her þeyden
Sevene bulunur mu bakacak bir müdavi
Þoktadýr ayrýlýðýn zehrini içen diller
Söner, yürekte aþkla yanan bütün kandiller
Gök yarýlýr, gözlerde yaðmur saðnak saðnaktýr
Kurumaz, göze deðen o ipeksi mendiller
Ey ayrýlýk! Sen yine, bütün kalpleri gam et
Ey kader! Sen yine de bana gülü haram et
Gönülsüz aþk olsa da aþksýz gönül olmuyor
Ey aþk! Sen sen ol, yine yorgun kalbimi ram et
14.01.2012/Samsun
Ýbrahim COÞAR