“Yaratýlan ilk insan Adem. Havva anamýz
Bak nasýl baþlamýþtýr dünyada ilk kavgamýz”
Yaratýlan ilk insan Adem’le Havva
Mutluydular cennette hayat bedava,
Þeytanýn tuzaðýna düþüp kandýlar
Allah’ýn emriyle yere indiler,
Yeryüzü ormanlýk, otla kaplýydý
Yýrtýcý hayvanlý, canavarlýydý,
Yüksek bir maðarayý mesken tuttular
Zahmetli bir yaþam, hayat kurdular,
Adem ava çýkar meyve toplardý,
Havva’da eþine yardým yapardý,
Havva hamileydi ikiz doðurdu
Oðlanýn adý da Kabil koyuldu,
Dünyada ilk yuva böyle kuruldu
Bu mutlu yuvada bir sevinç doðdu,
Havva çocuðuna evde bakardý
Adem tek baþýna iþe çýkardý,
Bir yýl sonra yine ikiz doðurdu
Bu çocuðun adý Habil koyuldu,
Yýllar sonra çocuklarý çoðaldý
Zahmetli yuvada mutluluk vardý,
Zaman geçti Kabil, Habil büyüdü
Kabil yaþlý, Habil daha güçlüydü,
Habil sevgi dolu merhametiydi
Kabil kýskanç biri, katý kalpliydi,
Adem ziraat iþini Kabil’e verdi
Toprak duygusuzdu, sertlik isterdi,
Çobanlýk iþini Habil’e verdi
Canlýlara kalpten þefkat ederdi,
Sabahtan çýkardý herkes iþine
Birlikte düþtüler rýzkýn peþine,
Kabil eve meyve ile dönerdi
Habil koyunlardan süt getirirdi,
Adem avladýðý kuþu temizler
Havva yemek yapar birlikte yerler,
Emek karþýlýðý yemekler tatlý
Huzur içindedir aile mutlu,
Allah’ýn ihsaný yiyecek dolu
Elbet olmalýydý þükrün bir yolu,
Kabil’le Habil’e þunlarý dedi:
"Bize bu nimeti Allah’ým verdi,
Yetiþtirip, büyüttüðünüz maldan
Rýzasýný isteyiniz Allah’tan,
Ekip biçme bilmez yaratýklara
Zekat olsun biraz koyun daðlara,"
Habil memnun oldu bunu duyunca
Yaptý görevini daða çýkýnca,
Kesti güzel kuzulardan birini
Gösterdi Allah’a tüm sevgisini,
Kabil düþünüyor niçin vereyim?
Kendi kazancýmdan heder edeyim,
Çürüðünden meyveleri ayýrdý
Zekat için alýp daða çýkardý,
Böylece kazançtan zekat verdiler
Eve gelip þükür yaptýk dediler
Ertesi gün Adem’le daða çýktýlar
Zekatýn konduðu yere vardýlar,
Baktýlar Habil’in zekatý gitmiþ
Allah hediyeyi tüm kabul etmiþ
Habil elin açýp hakka yalvardý
Gönlünde þek yoktu, imaný tamdý,
Kabil’in meyveler hepsi dururdu
Baktýkça Kabil’in kini kudurdu,
Öfkelendi babasýna baðýrdý
“Dua etsen Allah bunu alýrdý”
“Habil’e dua ettin onu ayýrdýn,
Beni sevmiyorsun ondan kayýrdýn”
Adem dedi “Habil dürüst davrandý
Doðru bir kalp ile huzura vardý,
Kurban ettiði kuzu en sevdiðiydi
Sürünün baþýydý, hem semiziydi,
Senin niyetinse iyi deðildi
Seçtiðin hediye çürükleriydi,
Unutma ki, Allah verir her malý
Verilen þükrane iyi olmalý”
Birlikte dönerek eve geldiler
Yemek yiyip yataklara girdiler,
Kabil’in gözünde hiç uyku yoktu
Þeytan bu durumu görünce koþtu,
Dedi ki, “babanýz Habil’i sever
Bu yüzden ki sana vermiyor deðer
Habil’i mutlaka öldürmelisin
O zaman iþte sen çok sevilirsin,
Bu düþüncelerle sabahý etti
Þeytana uymuþtu, öldürecekti,
Sabah oldu Habil koyun güdüyor
Kabil gizli gizli onu izliyor,
Büyük bir taþ aldý yerden fýrlattý
Habil’in baþýna hýz ile çarptý,
Yeryüzü ilk defa kana boyandý
Ýþte bir maktulle bir katil vardý,
Kabil’in önünde Habil yatýyor
Al kanlar içinde kanlar akýyor,
Sarýldý Habil’e kardeþim benim,
N’olaydý vurmadan kýrýlsa elim,
Nedamet hisleri gelmiþti baþa
Diyordu ki, “nasýl kýydým kardeþe”
Baðýrdý kardeþine, “Habil! Habil!”
Sanki seslenir aðaçlar, “Katil! Katil!”
Kulak verdi kuþlarý da dinledi
Sanki öterlerken “katil”derlerdi
Korku içerisinde ayaða kalktý
Titreye titreye etrafa baktý,
Yüklendi kardeþini sýrtýna aldý
Götürmeye can mý, derman mý vardý,
Düþtü kalktý, tekrar aldý sýrtýna
Çaresizdi bir þey gelmez aklýna,
Gün boyu kýrlarda dolandý durdu
Dermaný kesildi yere oturdu,
Baktý ki, ilerde bir karga durur
Gagasýný devamlý topraða vurur,
Ayaðýyla topraklarý deþiyor
Dikkat etti bir çukurcuk eþiyor,
Ölmüþ bir kargayý çukura attý
Üzerini topraklarla kapattý,
Kabil gördü bunu acizim dedi
Ben insan mýyým ki, kuþ akýl verdi,
Yerinden doðruldu bir çukur açtý
Gömdü Habil’ciði oradan kaçtý,
Adem bekler idi evde bunlarý
Anne kardeþ gözetliyor yollarý,
Baktý ki, gelen yok çýktý aradý
Her günkü yerleri bir bir taradý,
Gördü ki yerlerde kan izleri var
Cýz etti yüreði ateþler yanar,
Merhametli oðlum Habil’im benim
Kardeþi elinden canýn verenim,
Aðlýyor babasý Habil ölmüþtü
Yürüdü Kabil’in peþine düþtü,
Kabil kaçtý O, arkadan seslendi
Baba feryadýndan yer gök inledi,
“Kabil! Kabil! Kardeþine ne yaptýn?
Ýnþallah kararýr seninde bahtýn,
Kalbinde merhamet, þefkat yok senin
Öz kardeþ kanýna battý ellerin,
Kim ki, katil olur, kanlý elleri
Kabil gibi cehennemdir yerleri,
Baðrýna taþ basýp evine geldi
Sabretti Allah’a Hakka yöneldi,
Ya Rabbi! Bizleri merhametli et
Yarýn mahþer günü sen maðfiret et,
H.Ýbrahim SAKARYA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.