Ba
BİRAZ HAYAL BİRAZ GERÇEK YAŞAM BU; İLK YILLAR…
06.08.11
HAYAT… 87 yýlýna elveda 88 e merhaba demeye tam 10 gün kala
Ýzmit Devlet Hastanesi’nde gözlerimi açmýþým hayat yolculuðunu süreceðim “kendi dünyama”.
Böyle söylüyorum çünkü insanlarýn yaþadýklarý ve yaþadýklarýna bakýþ açýlarýyla þekillenir dünyalarý,
Böylelikle herkesin ayrý renklerde ayrý tatlarda yaþamlarý olur diye düþünmekteyim 2011 yýlýnýn Aðustos ayýnda
bir kuru yük gemisinin usta gemici için ayrýlmýþ kamarasýnda.
Babamýn oðluyum nede olsa
o da çalýþýrdý denizlerdeki demir yýðýnlarýnda…
Hayalimdedir elbet daha ilk günlerimdir vardýðým bu durakta Derince istasyonunun yukarýsýnda kiradaki konakta
O zamanlar baba mavi sularda
kazanýp yatýrýr parasýný 60 Evlerde yapým aþamasýndaki inþat(y)a
Velhasýl daha bir yýl görmemiþken gözlerim
Ve iþitilmemiþken sözlerim
Ayaðým uðurlu gelmiþ
Taþýnmýþýz
Evet sade ve yalýn “taþýnmýþýz”
08.08.11
Annem ilk doðum günümün çok güzel olduðunu söyler hep
Neden diye sorarým
Ýlk tebessüm eder sonra bozuntuya vermeden toparlar kendini
ve her zamanki gevezeliðiyle bir sürü þey söyler
sonra düþününce anlarým aslýnda þöyle der;
Herkesin beraber ve mutlu olduðu son resmi o gün çekmiþtik.
Hemen albümleri karýþtýrýr ve o resmi bulurum
Annem mutlu olur böylece bende olurum
Açýk sularda elimde deðil bu resim hatta yakýnýmda bile
Ama aklýmda elbet
Hatýrlarým
Ve ben yine mutlu olurum her ne kadar hüzünlensem de
Umarým annemde þimdi öyledir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.