gel yaklaþ nedime
içimde kötü bir his var
sekte veriyor gözlerindeki kapanýþlar
yüzünde bir lisan noksan gibi
konuþ
konuþ benimle nedime
beklerim dersen
eflatuni gün aðaracak yüzündeki allýklar
dudaklarýnda eskiyen sus
sessiz berduþlar gibi gözlerinde yalpalayan bakýþlar
içimde kötü bir his var
konuþ
konuþ benimle nedime
ö
l
ü
m
sus nedime sus
simsar lâl bekliyormuþ ya oysa
açmýþ ya göðsümüzün kafesini
saklý gizli ne kaldýysa
kýtlýktan çýkmýþcasýna
koparmýþ ya sevdiklerimizi
koþ
koþ yet nedime
aþka dair ne kaldýysa
al
al býrakma onlara nedime
eylül girdabýnda
acý yapraksý bir düþüþ nedime
sesler duyuyorum
hýþýrtýlarý bastýran azap çýðlýklarýný
sokak çocuklarý onlar
yaprak deðil
benim çocuklarým
seslerini duyuyorum
azap çýðlýklarýný
nedime
eylülde aðaçlar da düþer mi
düþüyor nedime
düþüyor
koþ
koþ tut ellerimi
ellerim kopkoyu ateþ müptelasý
ellerim cehennem dokunuþu
ölüm soðuktur diyorlar
ne soðuðu
ellerim yanýyor
yanýyor ellerim nedime
sana bir sýr vereyim
güneþin doðduðu yerden
battýðý yere kadar
ýþýk sýzdýrmayan baþaklarýn
bozkýr topraklara hükmediþidir bu
kara topraklara deðil ama baþaklara sözüm geçer
tanrýya giden hiyerarþi koltuðundan geçen
bin insan getir bana
ekmek ver onlara nedime
ama sus
sus
sus karayýlan çal diline
haným sultan ölemez nedime