Kölen olurum yâr, bir ömür boyu
Canýný canýma adarsan eðer
Sayende terk ettim güzel uykuyu
Ölürüm kanýmý güdersen eðer
Sensizken derbeder olurum böyle
Mecnun gibi çöle düþtüm ha öyle
Acý söz de olsa birþeyler söyle
Seni kabul ettim ne dersen eðer
Bilmezsin, alýþtý gözlerim neme
Hâlâ niye vuslat gelmedi deme
Dünya kadar tohum ektim bahçeme
Emeðim kýrýlýr, budarsan eðer
Günler, aylar, senesinden ayrýlýr
Göçmen kuþlar hanesinden ayrýlýr
Yavru ceylan anasýndan ayrýlýr
Sen beni periþan edersen eðer
O hayalin gözlerimde tüter hep
Þu ayrýlýk ölümden de beter hep
Ki benim kederim bana yeter hep
Bir de sen baþýma kedersen eðer
Yelkovan, akrebin yolunu bulmaz
Sultan kölesini ellere salmaz
Alacaklý zýrt-pýrt kapýný çalmaz
Aþkýn kirasýný ödersen eðer
Hep sana döktüðüm bu alýn teri
Kaþýný çatsa da dönmeli geri
Her seven olmaz ki aþkýn lideri
Melekler aðlaþýr, lidersen eðer
Senden baþkasýna dönüpte bakmam
Her gece boþuna duvarlar yýkmam
Sana baðlý gülüm tetiði çekmem
Vururum kendimi gidersen eðer ...
31 / Temmuz / 2009
Gökan Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.