HİÇ VE BEN

Babam;
Hiç yokluk göstermedin en yoksul günlerinde
Hep gülerek bakýyorum acý yok dünlerimde
O nasýl bakýþtý , ya yüzünün biçimi,
Attýðýn tokat bile acýtmazdý içimi …
Girerdin renkten renge belli etmezdi sinen
Gömülür kalýrdýn yorgana kederinlen
Boþ yere düþmedi o aklar saçlarýna
Nasýl sýðdý onca dert babam avuçlarýna?
Biliyorum kararmaz aðaran bir tel saçýn
Anlamaz ki halinden karný tok olan açýn
Benim karným hep toktu yüreðim hiç doymadý
Senden baþka bir sevda gelip niye konmadý?
Ne senin yerine baþka sevgi yükledim
Ne de baþka kapýda aþk diye emekledim
Hiç biri gözlerimi yollardan alamadý
Ýçimdeki acýnýn yalnýz babaydý adý!
Seni terk edip gittim ben kaldým uzaklarda
Daha büyüdü sevdan o kahpe yasaklarda
Sandým beklersin babam yüreðine saklar da
Bilemedim hayatým! yaþarken solduðunu
Gözümü açtýðýmda neden yoktun yanýmda?
Neden hep bir tebessüm acýyor yanaðýmda ?
Hep kýzarým kendime gelmediyse gitseydim
Onun bittiði anda varlýðýmla yetseydim
Ne çok sevmiþim seni , gittin kaldýk geç babam !
Bendeki bu piþmanlýk sanma göçer. Hiç! Babam…

SEHERYELÝ 1.4.2003

Sosyal Medyada Paylaşın: